بررسی خاصیت آنتی اکسیدانی چای سبز در برابر اشعه گاما بر روی لنفوسیتهای دو هسته ای خون محیطی انسان با استفاده از آزمون میکرونوکلئوس

گذر پرتوهای یونیزان از بافت های زنده منجر به تولید رادیکال های آزاد می شود. بر هم کنش این رادیکال ها با dna، می تواند آسیب هایی را در آن ایجاد نموده و در نهایت به جهش و احتمالا سرطان بیانجامد. چای یک نوشیدنی پرمصرف و رایج در جهان است. در میان انواع مختلف چای، چای سبز از لحاظ شیمیایی کاملا شناخته شده است. عصاره آبی چای سبز حاوی پلی فنول های کاتکینی می باشد که به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کنند. تاثیرات محافظتی چای سبز به 1) فعالیت آنتی اکسیدانی آن 2) القای بیان آنزیم های سم زدای خاص و 3) عملکردهای تنظیمی آن بر روی رشد و اپوپتوز وابسته است. در این مطالعه تاثیر محافظتی چای سبز در مقابل آسیب القا شده توسط اشعه گاما، در لنفوسیت های خون کشت داده شده داوطلبان انسانی بررسی شد. نمونه های خون محیطی از داوطلبان 1، 3 و 5 ساعت بعد از یک بار نوشیدن و نیز 1 ساعت بعد از 5 روز نوشیدن مستمر 4 گرم چای سبز در 280 میلی لیتر گرفته شد. در هر مرحله خون تام تحت تاثیر cgy 200 اشعه گاما کبالت 60 طی یک مرحله تابش دهی قرار گرفت و سپس لنفوسیت ها برای بررسی آسیب های کروموزومی در سلول های دو هسته ای کشت شدند. برای هر داوطلب، بعد از اشعه دهی، افزایش قابل ملاحظه ای در تعداد میکرونوکلئوس ها در مقایسه با نمونه های کنترل مشاهده شد (05/0p-value<). در بین زمان های مورد بررسی لنفوسیت های نمونه های خونی که 3 ساعت بعد از یک بار نوشیدن چای سبز گرفته شده بودند، کاهش معنی دار (05/0p-value<) و قابل ملاحظه ای (66/48%) را در مقایسه با سایر زمان ها در تعداد میکرونوکلئوس ها نشان دادند.. نتایج ما، توانایی آنتی اکسیدانی چای سبز را در مقابل اشعه یونیزان در لنفوسیت های انسانی پیشنهاد می کند.